ﺗﻮ ﺷﺒﻴﻪ ﭼﻠﻪ ی ﻣﺎه ای راه ﻣﺮا ﺑﻪ ﺟﺪاﻳﻰ ﻣﺮﺳﺎن
ﻛﻪ در ﻣﺤﻔﻞ دﻧﻴﺎ ﻋﺸﻘﺎ ﺳﺮاﺑﻨﺪ
ﺗﻮ ﺷﺒﻴﻪ ﻛﻮه اﻟﻮﻧﺪ اﺣﺴﻨﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ زﻳﺒﺎﻳﻰ ﺗﻮ
ﺗﻮ ﺷﺪی ﺧﺎص ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺨﻠﻮق ﺧﺪاوﻧﺪ
دوﺑﺎره ﺑﺎز ﻣﻴﺰﻧﻪ ﺑﺎد ﺻﺪای ﺑﺎرون
دوﺑﺎره ﺑﺎز ﻣﻴﺰﻧﻢ ﭘﺮﺳﻪ ﺗﻮ ﺧﻴﺎﺑﻮن
دوﺑﺎره ﺑﺎز ﻣﻴﻤﻮﻧﻢ و ﻳﻪ دل داﻏﻮن
ﻣﻴﺨﻮاﺑﻢ ﭘﺎ ﻣﻴﺸﻢ ﻋﻮض ﻣﻮت ﭘﺸﺖ ﻫﻢ ﻣﻴﮕﻴﺮه ﻧﻔﺴﻤﻤﻮن
در ﻧﺬاﺷﺘﻦ واﺳﻪ ﻗﻔﺴﻤﻮن
ﺗﻮ ﻧﻔﺲ ﻣﻨﻰ ﻣﻦ ﻧﻔﺲ اون
اوﻧﻘﺪر ﻏﻢ دارم ﻛﻪ ﺗﻮ ﭘﺮواز اﺿﺎﻓﻪ ﺑﺎرم ﺧﻮرده ﺑﻢ
وﺳﻄ ﻣﻨﻮ رﻓﻴﻖ ﺷﻴﺸﻢ ﻫﺮﻣﻮﻗع ﻛﺎرم ﺧﻮرده ﺑﻬﺶ
ﺧﻮﻧﻤﻮن ﺧﺎﻟﻰ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ زﻧﺪوﻧﻪ ﺣﺎل ﻳﻪ دﻳﻮوﻧﻪ رو دﻳﻮوﻧﻪ ﻣﻴﺪوﻧﻪ
ﺧﻮﻧﻤﻮن ﺧﺎﻟﻰ ﻫﺮدوﻣﻮن ﺑﺪﺣﺎﻟﻴﻢ ﻛﺎﺷﻜﻰ ﺑﺎرون ﺑﺸﻰ ﺗﻮ ﻓﺼﻞ ﻫﺎی ﺧﺸﻜﺴﺎﻟﻰ
ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻢ ﺑﻤﻮﻧﻢ ﺑﻰ ﺗﻮ ﺗﻮ ﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ
وﻗﺘﻰ ﻫﻤﻪ ﻓﺼﻠﺎ ﺑﺪون ﺗﻮ زﻣﺴﺘﻮﻧﻪ
ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺨﻮام ﻫﻴﭽﻰ ﻣﻨﻮ ﻳﺎد ﺗﻮ ﺑﻨﺪازه
ﻣﻦ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﺑﻴﺮون ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺸﺐ از اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ
ﺗﻮ ﺷﺒﻴﻪ آرزو ﻫﺎ ای ﻣﺎه ﭼﺮا در ﭘﺮده ی اﺑﻬﺎم ﻣﺮا ﻣﻴﮕﺬاری
ﺗﻮ ﺷﺒﻴﻪ ﺧﻮاب و روﻳﺎ درﻳﺎ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺧﻠﺴﻪ اﻧﻜﺎر ﻣﺮا ﻣﻴﺴﭙﺎری
دوﺑﺎره ﺑﺎز ﻣﻴﺰﻧﻪ ﺑﺎد ﺻﺪای ﺑﺎرون
دوﺑﺎره ﺑﺎز ﻣﻴﺰﻧﻢ ﭘﺮﺳﻪ ﺗﻮ ﺧﻴﺎﺑﻮن
دوﺑﺎره ﺑﺎز ﻣﻴﻤﻮﻧﻢ و ﻳﻪ دل داﻏﻮن
ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ اﻳﻦ ﺑﻮده ﺑﻠﻴﻄﻤﻮن اﺧﻠﺎﻗﻤﻮن ﺷﺪه ﺗﻠﻴﺖ ﻧﻮن
ﺑﺪرد ﻧﻤﻴﺨﻮره ﻛﻠﻴﺘﻤﻮن
ﻫﻰ ﻣﻴﻜﻨﻦ ﻣﺎرو دﻳﻠﻴﺘﻤﻮن
ﭘﺎﻳﻴﺰه ﻓﺼﻠﺎﻣﻮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﺐ
واﺳﻪ ﭘﺮواﻧﻪ ﻫﻴﭽﻜﺴﻰ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﺷﻤع
ﻟﻨﮓ ﻣﺤﺒﺘﻴﻢ ﺣﺘﻰ ﻳﻪ رﻳﺰه ﺷﻢ
ﺣﺎﺟﻰ ﺑﻪ ﻣﻮﻟﺎ اﻳﻦ روزا ﻧﻤﻴﻜﺸﻢ
ﺗﻮ ﺷﺒﻴﻪ آﺗﺶ و ﻧﺎر زﻧﻬﺎ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻴﺰ اﺻﺮاری در ﻋﺸﻖ ﻋﺬاب اﺳﺖ
ﺗﻮ ﺷﺒﻴﻪ ﭘﻴﻠﻪ و ﺗﺎر ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎی دﻳﺪار ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺗﻮ ای ﻳﺎر ﭼﻮن ﻣﺎه در آب ﻫﺴﺖ
ﻫﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮی ﻧﻜﺮدم ﺷﻌﺮ ﻣﻴﺨﻮاﻧﻢ ﻫﻨﻮز
ﻣﻦ ﻫﻤﺎن ﺟﻨﮕﻨﺪه ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻫﻨﻮز
ﺑﻰ ﺷﻴﻠﻪ ﭘﻴﻠﻪ دﺳﺖ ﻫﺎﻳﻢ ﺑﻰ ﻧﻤﮏ
از ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎ دوروﻳﻰ ﻫﺎ ﮔﺮﻳﺰاﻧﻢ ﻫﻨﻮز
دوﺑﺎره ﺑﺎز ﻣﻴﺰﻧﻪ ﺑﺎد ﺻﺪای ﺑﺎرون
دوﺑﺎره ﺑﺎز ﻣﻴﺰﻧﻢ ﭘﺮﺳﻪ ﺗﻮ ﺧﻴﺎﺑﻮن
دوﺑﺎره ﺑﺎز ﻣﻴﻤﻮﻧﻢ و ﻳﻪ دل داﻏﻮن
