ﺣﺎل دﻧﻴﺎی ﻣﻦ آﺷﻮب ﻧﺒﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد
ﺗﺎ ﻛﻪ ﻃﻮﻓﺎن ﺑﻪ دﻟﻢ دادی و رﻓﺘﻰ آﺧﺮ
ﻗﺒﻞ ﺗﻮ ﺷﻌﺮ ﻧﺒﻮد ﻋﺎﺷﻖ دﻳﻮاﻧﻪ ﻛﺠﺎ
ﻧﻪ دﻟﻰ دﻟﻬﺮه ای ﺧﺎﻃﺮه ای زﺟﺮ آور
ﺣﺎل دﻧﻴﺎی ﻣﻦ آﺷﻮب ﻧﺒﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد
و دﻟﻢ دورﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎی ﺟﻬﺎن از اﺣﺴﺎس
ﺗﻮ ﭼﻪ ﻛﺮدی ﻛﻪ ﻫﻨﻮز از ﺗﻪ دل ﻏﻤﮕﻴﻨﻢ
ﺗﻮ ﭼﻪ ﻛﺮدی ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ
ﻣﻦ ﺑﻰ ﻗﺮار اﻳﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎراﻧﻰ ام ﻛﺮد
ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪم ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﻢ را ﻳﺎدم آورد
ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻏﻤﻰ اﻣﺎ ﻛﺠﺎﻳﻰ
ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻣﻦ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻰ اﻣﺎ ﻛﺠﺎﻳﻰ
رﻓﺘﻨﺖ ﻛﺸﺖ ﻣﺮا ﺧﺎﻃﺮه ات ﻛﺸﺖ ﻣﺮا
ﻣﻦ ﺑﻪ ﻛﺎﺑﻮس ﻧﺒﻮدن ﺗﻮ ﺳﻨﺠﺎق ﺷﺪم
ﺳﺮد و ﻣﺘﺮوﻛﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎی ﺟﻬﺎن اﺳﺖ دل ﻣﻦ
ﺟﺎی ﺧﺎﻟﻰ ﺗﻮ ﺷﺪ ﻧﻘﻄﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺧﻮدم
ﺣﺎل دﻧﻴﺎی ﻣﻦ اﺷﻮب ﻧﺒﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد
ﺗﺎ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﻴﺰ رﺳﻴﺪ ﭘﻨﺠﺮه در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ
ﭘﺎی ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎ ﺑﺎز ﺷﺪه
آه از اﻳﻦ درد از اﻳﻦ ﻏﻢ از اﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﭘﻠﻴﺪ
ﻣﻦ ﺑﻰ ﻗﺮار اﻳﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎراﻧﻰ ام ﻛﺮد
ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪم ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﻢ را ﻳﺎدم آورد
ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻏﻤﻰ اﻣﺎ ﻛﺠﺎﻳﻰ
ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻣﻦ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻰ اﻣﺎ ﻛﺠﺎﻳﻰ
